...κι ένα μαχαίρι που ούτε το χέρι δεν το πιάνει
κι εκείνο μπαίνει παγωμένο στην ξαφνιασμένη μας καρδιά
και σταματάει εκεί που βγαίνει
θολή κι αξήγητη τη ρίζα της κραυγής
κι εκείνο μπαίνει παγωμένο στην ξαφνιασμένη μας καρδιά
και σταματάει εκεί που βγαίνει
θολή κι αξήγητη τη ρίζα της κραυγής
πωπω! μεγαλη η χαρη της φημης του ιου μου. εξαπλωνεται πολυ γρηγορα τελικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εσυ?
εεε οχι.
δεν το περιμενα!
απαπαπαπαπα
τι με σβηνετε μωρε συνεχως?
δεν ειναι κολλητικη η παθηση μου λεμε. αυτοανοση ειναι.
παντως οι ιστοριες σκυλαδικου τα σπανε!
ποτε δεν εσβησα κανενα κι ουτε θα σβησω
ΑπάντησηΔιαγραφήοτι κι αν γραψει
οκ γραψε λαθος.κατι ειχε γινει και δεν εβγαιναν τα σχολια.
ΑπάντησηΔιαγραφήsorry.