BAR BQ

Την τελευταία φορά που βρέθηκα σε μπαρ ήταν τον περασμένο μήνα σε μια πόλη που δεν είναι πια δική μου. Δίπλα στο ποτάμι και πλάι στα λιμανάκια, σ' ένα σημείο που δεν φαίνεται από τον σταθμό του μετρό, ο χώρος εκείνου του μπάρ μοιάζει εντελώς ξεκομμένος από την πραγματικότητα της πόλης. Μια πλατειά ξύλινη μπάρα, μεγάλα κι άνετα σκαμπώ, ήρεμος φωτισμός και κυρίως χωρίς μουσική, παρά το οτι κόντευε μεσάνυχτα όταν μπήκα ξανά για πρώτη φορά μετά από τέσερα χρόνια.

Τραπεζάκια δεν υπάρχουν εκεί εκτός από ένα-δυο που προορίζονται για κείνους που έχουν σκοπό να περιμένουν ώσπου να αδειάσει κάποια θέση στη μπάρα, πράγμα μάλλον απίθανο αν αναλογιστεί κανείς τους ανθρώπους που συχνάζουν στο μέρος. Στο μπάρ αυτό συχνάζουν πότες.

Ο πότης είναι ειδική κατηγορία θαμώνα που μπορεί κανείς εύκολα να αναγνωρίσει. Είναι σοβαρός και μετρημένος. Δεν πάει στο μπαρ για να κάνει κέφι, να "χτυπήσει γκομενάκια" ή να ερωτοτροπήσει με την τύπισσα που βρίσκεται από την άλλη πλευρά της μπάρας. Ο πότης προσέρχεται στο μπάρ όπως σε κάποιο μνημόσυνο, έχοντας σκοτώσει το νευρόσπαστο στις κινήσεις του. Ο τρόπος που πίνει μπορεί να μοιάζει μηχανικός αλλά στην ουσία κρατά το μέτρο του εσωτερικού του μονόλογου. Κάθε γουλιά από το ποτό θα μπορούσε να είναι και το γύρισμα μιας σελίδας ενώ το άναμμα του τσιγάρου μοιάζει με ολιγόλεπτο διάλειμμα από την προσπάθεια να είναι μετρημένος και ακριβής απέναντι στον εαυτό του - έστω και μόνο για τους τύπους.

Γιατί, κατά βάθος, ο πότης ξέρει καλά οτι αυτό που κάνει είναι ελαφρώς γελοίο. Δεν θ' αλλάξει τίποτα στεκόμενος στην μπάρα και μιλώντας στον εαυτό σα να είναι ξαπλωμένος σε κάποιο ιδεατό ντιβάνι ψυχολόγου ή καθισμένος στο ιδεατό γραφείο του φιλοσόφου. Έχει όμως την ανάγκη να αποδώσει κάποια επισημότητα σε αυτό το τετ-α-τετ με τον εαυτό του, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μοιάζει αναγκαίο το εθιμοτυπικό του μνημόσυνου για κάποιον νεκρό. Ο πότης τελετουργεί την απουσία, μια προσωπική απουσία, μοναδική και ξεχωριστή για κάθεναν.

Στο BAR BQ πιθανότατα θα βρείς κάμποσους από δαύτους. Κάθε μπαρ που σέβεται τον εαυτό του έχει κάμποσους στις τάξεις του. Κι αν, σε περίπτωση που τους μιλήσεις, σου απαντήσουν με κάποιο οξύ βλέμμα που δεν θα μπορείς να μεταφράσεις, μην το πάρεις προσωπικά. Είμαι σίγουρος οτι παραδίπλα θα βρείς ανθρώπους άλλους, που θα έχουν την διάθεση να γελάσουν, να μιλήσουν, να χορέψουν, ακόμα και να φυγούν μαζί σου για το επόμενο μπαρ αν ταιριάξουν τα χνώτα σας. Καθένας μπορεί να βρεί αυτό που ψάχνει σ' ένα μπαρ. Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση με την οποία περνάς το κατώφλι του. Από το σημείο εκείνο και παραμέσα, όλα είναι ό,τι θα 'θελες εσύ να είναι.

Διάλεξε λοιπόν διάθεση και έλα στο ΒQ να μας πείς τις δικές σου ιστορίες. Όποτε το νοιώσεις και όποτε το φέρει το κέφι σου.

Κερνάμε τα ποτά, κερνάς τις λέξεις;