Κόκκινο τυρί μας δώσαν
Το τραπέζι όταν μας στρώσαν.
Κόκκινο τυρί·
Το κοιτάμε, το συζητάμε,
Αλλά τέτοιο,
Δε μασάμε.
Χρώμα ωραίο· ευωδία,
Κι από μέσα,
Αηδία!
By poet Fanfaras.
Αφιερωμένο. Στο χρώσταγα κοντά ένα χρόνο ρε κουμπάρε...
Κόκκινο τυρί μας δώσαν
Το τραπέζι όταν μας στρώσαν.
Κόκκινο τυρί·
Το κοιτάμε, το συζητάμε,
Αλλά τέτοιο,
Δε μασάμε.
Χρώμα ωραίο· ευωδία,
Κι από μέσα,
Αηδία!
By poet Fanfaras.
at 4:57:00 π.μ.
Diseño de Dezinerfolio | A Blogger por Blog and Web
6 Σχόλια:
και το δικό σου είναι θολό,
και το δικό της πιό λειψό,
σας το θολώσαν τα λεφτά,
γειά σου Φανφάρα φαφλατά!
...with our compliments...
Βρε τα παιδιά τα δικά μας -πάλι μαζεμένα!
Στην καλύτερη ώρα το έβαλες Αρχηγέ γιατί είχαμε μια καλλιτεχνική διαφωνία με τη sorry από χτες.
Τα βλέπεις sorry; Που θα μας πεις οτι δεν ξέρουμε κι από ποίηση!
Υ.Γ.: Και είχα σπάσει το κεφάλι μου ρε γαμώτο για το πως πήγαινε!
Ήμανε σίγουρη οτι δεν το θυμόσουνα!Ευτυχώς σε ξελάσπωσε ο godot..τυχεράκιαααα!
with a little help from my friends δεν το είπαμε και πιο πάνω; Χε, χε, χε.
Να προσθέσω επίσης οτι ο Λύκος ξέχασε το μνημειώδες "κικιρίκουουουου" στο ανωτέρω πόνημά του.
woof!
Δημοσίευση σχολίου