Καπέλα KTFB!

Εγώ μπορώ να περιμένω κι άλλο… Πάντα ήθελα ν’ αρχίσω ξανά κάποιο κείμενο με την λέξη «εγώ». Θυμάμαι την δασκάλα στο δημοτικό να έρχεται και να μου τραβάει τ’ αφτί στο «σκέφτομαι και γράφω». «Πάλι ξεκινάς με το εγώ; Πόσες φορές θα στο πω παιδάκι μου;». Την επόμενη φορά ξανά «Εγώ μπορώ να κάνω ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες». Η κυρά δασκάλα και πάλι πάνω από το κεφάλι μου «Παιδί μου είσαι τρελός; Ξανά τα ίδια; Αυτό που κάνεις δεν είναι λογικό!».

Και ακριβώς εδώ ήθελα να καταλήξω. Στην «λογική». Δεν υπάρχει για ‘μένα λογική. Πάει τελείωσε. Υπάρχει μόνο ψυχή.

Αν πίστευα στην λογική δεν θα ήμουν αριστερός, θα ήμουν με τους πολλούς.

Αν πίστευα στην λογική δεν θα σπούδαζα βυζαντινή ιστορία, δεν έχει καθόλου ψωμί η υπόθεση.

Αν πίστευα στην λογική δεν θα ήμουν ΠΑΟΚ, δεν πρόκειται ποτέ να πάρω το πρωτάθλημα.

Αν πίστευα στην λογική δεν θα γούσταρα το ροκ κίνημα, σε άλλους χώρους κυκλοφορούν τα «αστεράτα» μουνιά.

Αν πίστευα στην λογική δεν θα πίστευα στα κείμενά μου, δεν θα πίστευα στα κείμενα του numb, δεν θα πίστευα στα κείμενα πολλών ακόμα.

Αν πίστευα στην λογική δεν θα συμμετείχα στα ΚΑΠΕΛΑ στα ΦΩΤΑ, εκεί λέει είναι μαζεμένοι οι γραφικοί και οι τρελοί.

Το διαμέρισμά μου στη Θεσσαλονίκη είναι παλιό και ετοιμόρροπο, όχι δεν το πουλάω ρε, μ’ αρέσει, γουστάρω εκεί μέσα έτσι όπως είναι, με όλα του τα κουσούρια. Εκεί μέσα ζούσα μαζί με τ’ αγαπημένα μου πρόσωπα. Συγγενείς, φίλους και ζώα. Εκεί μέσα έχω τις αναμνήσεις μου, τις μουσικές, τις εικόνες μου, τα συναισθήματά μου. Γουστάρω, μ’ αρέσει. Καταλάβατε ή να κάνω και κακά;

ΚΑΠΕΛΑ στα ΦΩΤΑ!

Εδώ υπάρχει ψυχή και εδώ πρόκειται να μείνω. Όχι δεν ξεψύχησε τίποτε ακόμα. Τίποτα δεν είναι το ίδιο αλλά και τίποτα δεν είναι νεκρό. Γιατί απλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν ψυχή και που κυκλοφορούνε σ’ αυτά τα λημέρια. Πιστεύω σ’ αυτούς τους ανθρώπους, πιστεύω στα συναισθήματά μου.

Ποιος είναι ακόμα διατεθειμένος να βάζει ψυχή;

Όχι λογική, ΨΥΧΗ!

Σηκώστε χεράκια για να ξέρουμε.

Ένα ΕΓΩ αρκεί…

KEEP THE FIRE BURNING!