The mourning of the hypocritic...

28 Ιαν 2008


8:00

Δυνατός αγχωτικός χτύπος πρωινού εκτάκτου τηλεφωνήματος...

- Ποιός;(εννοώντας ποιός γαμιόλης με παίρνει τέτοια ώρα στο ρεπό μου)
- Τζένη εδώ, σήκω και τσακίσου απ' το κανάλι.
- Τι έγινε;
- Τα έμαθες; Τα κακάρωσε ο τράγος
- Ποιός τράγος ρε;
- Αυτός που απ' το Νοέμβρη δεν έλεγε να ψοφολογήσει, μας πέθανε τα ξημερώματα.
- Σώπα ρε σήμερα βρήκε;
- Χέστα κι είχα το Θέμο αποκλειστική σήμερα, γαμώ το Δία μου γαμώ.
- Τι λες ρε παιδάκι μου...καλά έρχομαι να δούμε πως θα το στήσουμε. Να ξέρεις ε, αυτά πληρώνονται έξτρα.
- Ναι ρε μη σε απασχολεί, θα γίνεται χαμός σήμερα, πρέπει να ρίξουμε και γαμώ τις συγκινήσεις.
- Εντάξει σε μια ωρίτσα είμαι εκεί.
- Και πιο νωρίς αν μπορείς.
- Καλώς. Τα λέμε.

14:43

Ιδρωμένοι κάμεραμεν, σκηνοθέτης καπνίζει τσιγάρο που 'χει προ πολλού φτάσει στο φίλτρο αλλά δεν τον νοιάζει, floor manager που σπινάρει γύρω στο πλατώ σαν ηλεκτρόνιο λίγο πριν πιάσει την ταχύτητα διαφυγής του.
Στο πάνελ ηρεμία. Συγκίνηση. Η μισή οθόνη κρύβεται απ' το γκρο πλαν του εκλιπόντως, παίζει ένα Marche Funebre του Chopin και προβάλλεται μια η πομπή με τη μαύρη Mercedes και τη σωρό και μια το τεθλιμένο αυτό πάνελ, με τους ευαίσθητους συντελεστές, που πάνω απ' όλα είναι άνθρωποι και μετά δημοσιογράφοι. Λυγίζουν. Δάκρυα τρέχουν. Αυτή τη στιγμή γίνεται σύνδεση με την οικία γνωστού ηθοποιού της επταετίας που πρωταγωνίστησε σε ηρωικά έπη χρηματοδοτούμενα από τον ελληνικό στρατό. Κλαίει σα μωρό. Μιλάει αργά, πιο αργά από ποτέ, με στόμφο, με πόνο. "Ήταν καθοδηγητής, οδηγούσε τους νέους". Σταματέι. Λυγμός. Ανάσα. Κι άλλος λυγμός. Σκουπίζεται. Η παρουσιάστρια σκύβει το κεφάλι. Ναι δεν αντέχει την τόση θλίψη. Ο βετεράνος αστέρας συνεχίζει. Φαίνεται να θέλει να αρπάξει και πάλι ένα πολυβόλο να διαλύσει την επάρατη αυτή νόσο που πήρε τον οδηγό του. Όπως τότε στις κορφές της Πίνδου, που το φυλαχτό του έσωσε τη ζωή του από τη σφαίρα του Ιταλού κατακτητή.
Ξανά σύνδεση με τη Μητρόπολη, βγαίνει ο αρχηγός της κυβέρνησης μετά της πρώτης του κυρίας. Φανερά σκυθρωπός, περπατάει αργά, σα να έχει βαρύνει από το μεσημεριανό γκουρμέ. Γκρο πλαν και πάλι φώτο του εκλιπώντος. Το Marche Funebre δυναμώνει. Όλοι τεθλιμμένοι. Όλοι ανθρώπινα ναυάγια. Όλοι για τον οδηγό που άφησε τούτα τα μικρά εγκόσμια και πλέει προς τον κύριο και δημιουργό του. Ξαφνικά το Marche Funebre διακόπτεται απότομα...
Πρασινίζει η οθόνη, μια εύθυμη ψευτομουσική κι ένα γυαλιστερό πάτωμα. Ένας σκύλος ράτσας που κυνηγάει μια μπάλα!
Κι ένα αξιολάτρευτο MILF στην οθόνη μετά των τέκνων. Μοιάζουν να μην έμαθαν τι έχει συμβεί. Ποιό σπίτι είναι αυτό; Ακούγεται βαριά σέξυ ανδρική φωνή:

"Τα καθαριστικό με το καλύτερο άρωμα περιμένει να το δοκιμάσετε. Τώρα και σε XL συσκευασία για μεγαλύτερη οικονομία στην τσέπη!!!"



Με την επιστροφή περνάμε στην υπόθεση του εξώγαμου γνωστού τραγουδιστή των 70's

ΑΥΛΑΙΑ